aka
~cpp WhatTheyWouldDoInMyShoes๋น์ ์ ์ด๋ค ๋ฌธ์ ์ ์ง๋ฉดํ๋ค. ์ข์ฒ๋ผ ์ผ์ด ํ๋ฆฌ์ง ์๋๋ค. ์ด ๋ ์ค์ค๋ก์๊ฒ ๋ฌป๋๋ค. ๋ง์ฝ RonJeffries(ํน์ ๋น์ ์ด ์กด๊ฒฝํ๋ ์ ๋ฌธ๊ฐ)๊ฐ ์ด ์๋ฆฌ์ ์์๋ค๋ฉด ์ด๋ป๊ฒ ํ์๊น?
์ฌ๊ธฐ์ Ron์ Think Big์์์ฒ๋ผ ๋ถ์ฌ์ ์ญํ ์ ํ๋ฉฐ, "RonJeffries์ฒ๋ผ"์ ๋ปํ๋ค.
--JuNe
์ผ์ ์ XP ๋ฉ์ผ๋ง ๋ฆฌ์คํธ์ ์กฐ์ธ์ ๋ฐ๋ผ๋ ๊ธ์ ํ๋ ์ฌ๋ ธ์ต๋๋ค. ํ์ฌ์์ XP๋ฅผ ์งํํ๋ค๊ฐ ๋ถ๋ชํ ๋ฌธ์ ์ ๋ํ ๊ฒ์ด์์ฃ . ๊ทธ๊ฑธ ์ฌ๋ฆฌ๊ณ ๋ต์ฅ์ด ํ์ฅ๋ ๋์ฐฉํ๊ธฐ ์ ์ ๊ฐ์๊ธฐ ์ด๋ฐ ์๊ฐ์ด ๋ค์์ต๋๋ค. "๋ง์ฝ RonJeffries๋ผ๋ฉด ์ด๋ค ๋ต์ฅ์ ์ธ๊น" ์ ๊ธฐํ๊ฒ๋ ์ ๋ ๊ทธ๊ฑธ ๋๋ฌด๋ ๋ถ๋ช
ํ ์ ์๊ณ ์์์ต๋๋ค. ๊ทธ๋์ ๊ทธ ๋ต์ ๋ง์น RonJeffries๊ฐ ์ง์ ๋ง๋ค์ด์ค ๋ง๋ฅ ๊ทํ๊ฒ ์๊ฐํ๊ณ ์๋ฆฌ์กฐ๋ฆฌ ๊ถ๋ฆฌํด๋ณด๊ณ ๋ ์คํํด๋ดค์ต๋๋ค. ๊ทธ๋ฌ๋๋ ์์ฃผ ํ๋ฅญํ ๊ฒฐ๊ณผ๋ฅผ ์ป์์ต๋๋ค. ๋ฉฐ์น ๋ค ์ง์ง RonJeffries๊ฐ ์ ๊ฐ ์์ธกํ ๊ฒ๊ณผ ๊ฑฐ์ ๋น์ทํ ๋ต์ ํด์ฃผ๋๊ตฐ์.
์ ๋ ์ด๋ฏธ RonJeffries๋ฅผ ์ด๋ ์ ๋ ๋ด์ฌํ(internalize)ํ๊ณ ์๋ ๊ฒ์ ์๋๊ฐ ์๊ฐ์ด ๋ญ๋๋ค. ์ฌ์ค RonJeffries๋ KentBeck์ ์ธ๋ณ์ "๋๊ตฌ๋ ์๊ฐํ ์ ์๋ ๊ฒ"๋ค์ด ๋ง์ต๋๋ค. ์์์ ์ด์ฃ . ํ์ง๋ง ๊ทธ ๋ง์ด ๊ทธ๋ค์ ์
์์ ๋์จ๋ค๋ ์ ์ด ์ฐจ์ด๋ฅผ ๋ง๋ค์ด ๋
๋๋ค. ํน์, ๊ทธ๋ค๊ณผ ํ๋ฒํ ํ๋ก๊ทธ๋๋จธ์ ์ฐจ์ด๋ ์๊ธฐ๋ง ํ๋ ๊ฒ๊ณผ ์๋ ๊ฑธ ์คํ์ ์ฎ๊ธฐ๋ ๊ฒ์ ์ฐจ์ด๊ฐ ์๋๊น ํฉ๋๋ค. KentBeck์ด "I'm not a great programmer; I'm just a good programmer with great habits."์ด๋ผ๊ณ ๋งํ ๊ฒ์ฒ๋ผ ๋ง์ด์ฃ -- ์ฌ์ค ํ๋ฅญํ ์ต๊ด์ ๊ฐ๋๋ค๋ ๊ฒ์ฒ๋ผ ์ด๋ ค์ด ๊ฒ ์์ฃ . ์ ๋ ์์์ ์ผ๋ก ThinkRon์ ํ๋ฉด์, ์ผ๋จ ์ ๊ฐ ๊ฐ์ง ์ง์์ ์ค์ ๋ก "์จ๋จน์ ์" ์๊ฒ ๋์๊ณ , ๋์์ ์์ฃผ ์๋ก์ด ์๊ฐ์ ์ป๊ฒ ๋์์ต๋๋ค.
์ ๋ฌธ๊ฐ ๋น์ ๋ฌธ๊ฐ PairProgramming์ ํ๋ค๊ฐ ๋ฌธ์ ์ ์ง๋ฉดํ์ต๋๊น? ์ค์ค๋ก์๊ฒ ๋ฌผ์ด๋ณด์ญ์์ค. ๋ง์ฝ KentBeck์ด๋ WardCunningham, RonJeffries ๊ฐ์ ์ฌ๋์ด ์ด ์๋ฆฌ์ ๋ ๋์ ์์๋ค๋ฉด ์ด ๋ฌธ์ ์ ์ด๋ป๊ฒ ๋์ํ์๋ฐ์ง. ๊ทธ๋ฆฌ๊ณ ๊ฑฐ๊ธฐ์ ์ป์ ํด๋ต์ ๊ผญ ์คํ์ ์ฎ๊ฒจ ๋ณด์ธ์. ์์ ์ ๋ฌผ๋ก ์๋๋ฐฉ๋ ๋๋ผ๊ฒ ๋ ๊ฒ์
๋๋ค. ํด๋ต์ ๋ ์์ ์์ต๋๋ค.
--JuNe
Let me tell a brief story about how that came about. Our president, at the time was Bob Doherty. Doherty came from General Electric via Yale, and had been one of the bright young men who were taken under the wing of the famous engineer Stiglitz. Every Saturday, Stiglitz would hold a session with these talented young men whom General Electric had recruited and who were trying to learn more advanced engineering theory and problem-solving techniques. Typically, Bob Doherty would sometimes get really stuck while working on a problem. On those occasions, he would walk down the hall, knock on Stiglitzโs door, talk to him — and by golly, after a few minutes or maybe a quarter of an hour, the problem would be solved.
One morning Doherty, on his way to Stiglitzโs office, said to himself, "Now what do we really talk about? Whatโs the nature of our conversation?" And his next thought was, "Well Stiglitz never says anything; he just asks me questions. And I donโt know the answer to the problem or I wouldnโt be down there; and yet after fifteen minutes I know the answer. So instead of continuing to Stiglitzโs office, he went to the nearest menโs room and sat down for a while and asked himself, "What questions would Stiglitz ask me about this?" And lo and behold, after ten minutes he had the answer to the problem and went down to Stiglitzโs office and proudly announced that he knew how to solve it.
